Agustín Tosco, Arjantin işçi hareketinin sembol isimlerinden biri ve “El Cordobazo” protestosunun lideriydi. Marxist ideolojisiyle tanınan Tosco, sendikal mücadelesi ve bağımsız duruşuyla biliniyor.
Agustín Tosco, Arjantin’in en tanınmış sendikacılarından biri olarak tarihe geçmiştir. 1930 yılında Coronel Moldes, Río Cuarto’da doğmuş, hayatı boyunca işçi hakları ve sosyal adalet için mücadelesiyle tanınmıştır. Marxist ideolojisi ve sendikal liderliği ile tanınan Tosco, ülkesinin en büyük toplumsal ve politik olaylarından biri olan “El Cordobazo”nun liderlerinden biri olarak bilinir. Bu biyografide, Tosco’nun hayatı, kariyeri ve mirası detaylı bir şekilde ele alınacaktır.
Kaynak: wikipedia.org
Erken Yaşam ve Eğitim
Doğum ve Aile Geçmişi
Agustín Tosco, 22 Mayıs 1930 tarihinde Arjantin’in Córdoba eyaletine bağlı Coronel Moldes şehrinde dünyaya geldi. Tosco’nun ailesi, İtalya’nın Piyemonte bölgesinden göç etmiş bir aileydi. Çocukluk yıllarını kırsal bir ortamda geçiren Tosco, tarım işçiliği yapan ailesiyle birlikte büyüdü. Ailevi kökenleri, onun sosyal ve ekonomik adalet arayışındaki motivasyonlarından biri olarak kabul edilebilir.
Eğitim Yılları
Tosco’nun eğitim hayatı, onun kişiliğinin ve liderlik özelliklerinin şekillendiği bir dönemdi. İlk yıllarında oldukça içine kapanık bir çocuk olarak tanımlanabilir. Ancak zamanla bu çekingenliği aşarak, okuldaki etkinliklerde ve sosyal ortamlarda daha aktif bir rol oynamaya başladı. Lisede, öğrenci merkezinin başkanı olarak görev yaptı. Özellikle, mezuniyet konuşmasında okul yönetimini sert bir şekilde eleştirmesi, onun cesur ve kararlı karakterini ortaya koydu. Bu dönemde, öğrencilerinin büyük bir desteğini aldı ve bu destekle birlikte güçlü bir liderlik sergiledi.
Üniversite Eğitimi
1949 yılında Córdoba Teknoloji Üniversitesi’ne elektrik mühendisliği okumak üzere kayıt yaptırdı. Üniversite yıllarında Marxist yazarlar ve işçi sınıfının sömürülmesi üzerine okuma yaparak, sosyal adalet konularına olan ilgisini daha da derinleştirdi. Aynı zamanda, Córdoba Eyalet Enerji Şirketi’nde (EPEC) çalışmaya başladı. Bu iş deneyimi, onun sendikal mücadeledeki rolünü pekiştirdi ve işçi haklarına yönelik duyarlılığını artırdı.
Sendikal Kariyer ve Liderlik
İlk Sendikal Adımlar
EPEC’teki işine başladığı dönemde, Tosco sendika faaliyetlerine katılmaya başladı. Genç yaşta, sendika içinde aktif rol oynamaya başladı. İlk olarak 19 yaşında, sendika içinde yardımcı temsilci olarak seçildi ve ardından hızla yükselerek delegelik görevini üstlendi. 1952 yılında, delegeler kurulunun sekreterliğine seçildi. Bu dönemde, sendikal hareket içinde etkili bir lider olarak tanındı ve destek gördü.
Ulusal Sendikal Mücadele
1953-1955 yılları arasında, Tosco’nun liderliği daha da belirginleşti. Sendikanın ulusal düzeydeki faaliyetlerine katıldı ve 1956’da, Aramburu’nun askeri hükümeti tarafından tutuklandı. Bu dönemde, sendikal liderler üzerindeki baskılar arttı ve birçok sendikacı tutuklandı. Ancak Tosco, bu süreçte de sendikal mücadelesini sürdürdü.
El Cordobazo ve Toplumsal Etkiler
El Cordobazo Olayı
29 Mayıs 1969 tarihinde, Córdoba şehrinde büyük bir işçi ve öğrenci ayaklanması olarak bilinen “El Cordobazo” patlak verdi. Tosco’nun liderliğinde gerçekleştirilen bu olay, Arjantin tarihinin en önemli toplumsal hareketlerinden biri olarak kabul edilir. El Cordobazo, Arjantin hükümetinin işçi sınıfına ve öğrencilere karşı uyguladığı baskılara bir tepki olarak ortaya çıktı. Bu olay, işçi ve öğrenci kitlesinin birlikte mücadele etmesini sağladı ve hükümetin politikalarına karşı büyük bir gösteri oldu.
Toplumsal ve Politik Sonuçlar
El Cordobazo’nun toplumsal etkileri çok büyüktü. Olay, işçi ve öğrenci hareketlerinin birleşerek büyük bir toplumsal güç oluşturabileceğini gösterdi. Ayrıca, bu olay, Arjantin hükümetinin sosyal ve politik yapılarına karşı ciddi bir meydan okuma oldu. El Cordobazo’nun ardından, Onganía’nın hükümetinin sonunun başlangıcı olarak görülen bu olay, Arjantin’de işçi ve öğrenci hareketlerinin güçlenmesine yol açtı.
Tutuklanma ve Clandestinite
Hapisteki Yıllar
14 Mayıs 1971 tarihinde Tosco, sendikal faaliyetlerinden dolayı tutuklandı ve Villa Devoto Cezaevi’ne konuldu. Raimundo Ongaro ile birlikte cezaevinde bulundu. Bu dönemde, Tosco’nun sendikal mücadelesini sürdürme ve bu mücadelenin önemini vurgulama konusundaki kararlılığı dikkat çekti. Ancak, bu süreçte sağlığı da bozuldu ve cezaevindeki koşullar, onun hastalığının kötüleşmesine neden oldu.
Clandestinite ve Politik Kapsam
Cezaevinden çıktıktan sonra, Tosco’nun sendikal ve politik mücadelesi devam etti. Arjantin’deki sol hareketlerle ilişkisini güçlendirdi ve sendikal faaliyetlerini, politik hareketlerin bir parçası olarak sürdürdü. Ancak, 1973’te peronist hükümetin iktidara gelmesiyle birlikte, Tosco ve destekçileri tekrar hedef haline geldi ve Tosco, bu dönemde yeraltına geçmek zorunda kaldı. Sendikası, hükümet tarafından müdahale edildi ve bu durum, Tosco’nun politik mücadelesini zorlaştırdı.
Ölüm ve Miras
Erken Ölüm
Agustín Tosco, 5 Kasım 1975 tarihinde 45 yaşında öldü. Enfeksiyon hastalığı olan bakteriyel ensefalit nedeniyle hayatını kaybetti. Hastalığı, onun yeraltında olduğu dönemde tedavi edilemediği için ilerledi ve sonuç olarak ölümüne yol açtı. Tosco’nun ölümü, Arjantin’deki sol hareketler ve sendikal camia için büyük bir kayıp oldu.
Gömülme ve Anma
Tosco’nun cenazesi, ölümünden sonra büyük bir kalabalık tarafından uğurlandı. Cenaze törenine katılmak isteyen 20 bin kişilik bir kalabalık toplandı. Tören sırasında, Triple A’nın (İspanyolca: “Triple A,” anti-sol hareketleri destekleyen bir grup) tehdidi altında olmalarına rağmen, katılımcılar cesaretlerini topladı ve liderlerini onurlandırmak için toplandılar. Cenaze töreninde meydana gelen silahlı çatışmalar, bu dönemdeki siyasi gerilimin bir göstergesi olarak kabul edilebilir.
Sonuç
Agustín Tosco, Arjantin’in işçi hareketlerinde ve toplumsal mücadelelerinde önemli bir figür olarak kabul edilir. Marxist ideolojisi, sendikal mücadelesi ve El Cordobazo’daki liderliği ile Arjantin tarihinin önemli bir figürü olarak hafızalarda kalmıştır. Onun yaşamı ve mücadelesi, işçi hakları ve sosyal adalet konularında önemli bir örnek teşkil etmektedir. Tosco’nun mirası, onun değerli liderliğinin ve sosyal değişim için verdiği mücadelenin bir göstergesi olarak kalacaktır.
